Kubizm to jeden z awangardowych ruchów artystycznych XX wieku, w latach 1907-1917. Kubizm wykraczał poza geometrię i starał się zaoferować wszystkie możliwe punkty widzenia, z których można obserwować obiekt.
Panny z Awinionu (1907) Pabla Picassa, jedno z najwspanialszych dzieł kubizmu
Jest jednym z najbardziej ikonicznych dzieł Picassa i kubizmu. Jest tak dlatego, ponieważ obraz uosabia wszystkie cechy ruchu, stanowiąc jego punkt wyjścia.
Obraz jest dziełem przełomowym zarówno ze względu na temat, który przedstawia wnętrze domu publicznego, jak i ze względu na deformację postaci, pomijając klasyczne modele i konwencje społeczne. Jest to olej na płótnie o wymiarach 243,9×233,7 cm, w którym Picasso przedstawia pięć prostytutek z tego burdelu, portretując je zgodnie z zasadami kubizmu i przekształcając postacie w kanciaste płaszczyzny.
Domy w L’Estaque (1908) Georges Braque
Georges Braque i Pablo Picasso byli założycielami ruchu kubistycznego i na tym obrazie, ten pierwszy przedstawia miejski pejzaż, w którym domy są sześcianami i nie ma perspektywy, a głębia jest osiągana przez cieniowanie.
Autoportret (1907) Pablo Picasso
Jest to kolejna z najważniejszych i najpopularniejszych prac kubistycznych, gdyż przedstawia Picassa realizującego wszystkie kluczowe cechy kubizmu. Artysta odchodzi więc od realizmu i przedstawia siebie za pomocą kanciastych, kwadratowych kształtów, ochrowych kolorów i wyraźnych pociągnięć.
Skrzypce i dzbanek (1910) George Braque
Skrzypce i dzbn to dzieło należące do tzw. analitycznej fazy kubizmu. Malarz przedstawia dwa wielowymiarowe, rozczłonkowane i zdekonstruowane obiekty, całkowicie odchodząc od klasycznego standardu perspektywy. Zastosowane tonacje są neutralne.
Portret Pabla Picasso (1912) autorstwa Juana Grisa
Juan Gris stworzył tę pracę w początkowym okresie powstawania i ekspansji ruchu, będąc pierwszym kubistycznym dziełem artysty spoza rdzenia założycielskiego. Picassa na tym obrazie jest bardzo rozpoznawalny mimo rozłożenia postaci na formy geometryczne.
Martwa natura (1918) Marii Blanchard
Maria Blanchard to kolejna z artystek ruchu, której udało się zaistnieć dzięki szczególnemu akcentowi, jaki nadała swoim dziełom. Blanchard wniosła do swoich prac więcej emocji poprzez zastosowanie bogatszej i bardziej zróżnicowanej palety barw. W tej pracy Maria Blanchard odtwarza stół i różne przedmioty rozbite na kąty, udaje jej się wprowadzić ekspresyjność i objętość poprzez użycie pastelowej farby.
Artykuł powstał we współpracy z portalem www.niuanse.pl, zajmującym się hobby, pasjami i lifestyle.
