Dawid Michała Anioła to najbardziej rozpoznawalne i popularne dzieło sztuki włoskiego renesansu i obok kopuły Duomo Brunelleschiego jeden z najbardziej ikonicznych i fotografowanych symboli Florencji. Nie na darmo można podziwiać w mieście trzy rzeźby Dawida Michała Anioła: oryginał, znajdujący się w Galleria dell’ Accademia; kopię na Piazza della Signoria i kolejną kopię z brązu – Dawida na Piazzale Michelangelo.
Analiza „Dawida” Michała Anioła
Dawid Michała Anioła to marmurowa rzeźba o wysokości 5,17 metra i wadze 5,5 tony. Została zamówiona dla Opery Duomo w 1501 roku. Pierwotnie miała ona zdobić przyczółki lub przypory katedry, ale ze względu na jej wielkość i jakość, rzeźbę umieszczono na Piazza della Signoria, centrum władzy politycznej w mieście. Wycieczkę do Florencji zaplanujesz wraz z portalem www.wczasowa.pl
Temat Dawida był już wcześniej podejmowany przez takich rzeźbiarzy jak Verrocchio, Donatello czy Ghiberti. Jednak podczas gdy inni autorzy skupiali się na momencie zwycięstwa nad Goliatem, Michał Anioł pokazuje moment poprzedzający konfrontację Dawida z olbrzymem. Tak więc, choć początkowo temat był religijny, rzeźba trafiła w ręce rządu i stała się symbolem dobrych rządów i obrony ojczyzny.
Posąg został odrzucony przez najbardziej konserwatywne grupy w mieście, które nawet obrzucały go kamieniami jako pogańskie dzieło. Mimo to posąg stał się symbolem miasta i włoskiego renesansu.
Michał Anioł skupił się na ludzkim aspekcie postaci, na cnotach, które sprawiają, że człowiek jest w stanie zwyciężyć, by stawić czoła olbrzymowi.
Opis Dawida Michała Anioła i cechy stylistyczne
Michał Anioł przedstawia umięśnionego młodzieńca w pozycji przed walką. Mężczyzna opiera lewą rękę na ramieniu i niesie worek, w którym nosi swoją procę.
Do głównych cech Dawida Michała Anioła należą:
- Przyjmuje postawę typową dla rzeźby klasycznej – contrapposto. Postawa, w której całkowity ciężar ciała spoczywa na jednej nodze, podczas gdy druga jest utrzymywana w rozluźnieniu.
- Występuje tu powściągliwość między napięciem a rozluźnieniem ciała, ukazująca stan emocjonalny osoby będącej w stanie czujności i przygotowującej się do działania.
- Michałowi Aniołowi udaje się odcisnąć na twarzy Dawida siłę i ekspresyjność. W ten sposób młodzieniec pokazuje pewność i siłę w swoim wyrazie, a także wyzywające spojrzenie w twarz wroga.
- Pomimo harmonii w rzeźbie, proporcje nie są idealne, Michał Anioł przyjął techniki, które mają tendencję do dysproporcji. Celem tej praktyki było uwzględnienie faktu, że posąg miał być oglądany od dołu. Uważa się również, że Michał Anioł powiększył głowę i rękę, aby podkreślić, jak inteligencja i umiejętności pomogły Dawidowi wygrać konfrontację.
